Beşiktaş’ın futbol kültürü, sahada oyunu kontrol etmek, rakibi baskı altına almak ve oyunun temposunu belirlemek üzerine kuruludur. Ancak Ole Gunnar Solskjaer’in oynatmaya çalıştığı “topu rakibe bırak, kapınca hızlı çık” mantığı Beşiktaş’ın genetiğine tamamen aykırı.
Kontra futbolu, topu rakibe teslim edip savunma hattını derinde konumlandırmak ve geçiş hücumlarıyla sonuç aramak üzerine kurulu bir stratejidir. Bu tarz bir oyun planı, genellikle büyük takımların değil, underdog dediğimiz nispeten küçük takımların tercih ettiği bir modeldir. Çünkü bu tarzda rakibi üstüne çekmek ve geniş alan bulmak amaçlanır. Ancak Beşiktaş gibi bir camia, oyunun kaderini başkasının inisiyatifine bırakarak başarıya ulaşamaz.
Beşiktaş, kendi sahasında oyunun merkezini kaybedemez. Çünkü taraftarın coşkusu, takımın hücum ritmiyle doğrudan bağlantılıdır. Hücum futbolu oynandığında tribünler devreye girer, baskı yükselir, rakip hata yapar. Kontra futbolunda ise Beşiktaş’ın kendi yarı sahasında beklemesi, tribünleri oyundan koparır ve psikolojik üstünlüğü rakibe verir. Bu, Beşiktaş’ın karakterine tamamen aykırıdır.
Ayrıca taktiksel açıdan bakıldığında, Beşiktaş’ın temposunu belirlemesi için yüksek pres, topa sahip olma ve set hücumu üçlüsünü bir arada uygulaması gerekiyor.
Yüksek Pres: Rakip daha kendi sahasından çıkmadan baskıyı başlatmak, rakibi top kaybına zorlamak Beşiktaş’ın kimliğinin bir parçası olmalı.
Topa Sahip Olma: Beşiktaş, oyunu domine ettiğinde, pas temposunu ayarladığında rakibi savunmaya mahkûm eder.
Set Hücumu: Beşiktaş’ın sürekli atağı zorlaması, rakip savunmanın hataya sürüklenmesini sağlar.
Kontra futbolu ise bu prensiplerin tam tersini uygular: topu kaybetmeme önceliği, düşük blok savunma ve hızlı çıkışlar… Ancak bu tarz bir oyun, Beşiktaş’ın hem kültürüne hem de psikolojik üstünlük ihtiyacına ters. Beşiktaş, kendi sahasında oyun kurmalı, tempoyu yükseltmeli ve rakibi hataya zorlamalıdır.
Beşiktaş’ın başarıya ulaşmasının tek yolu, kendi DNA’sına sadık kalmaktan geçer: baskılı, tempolu, hücum futbolu. Çünkü Beşiktaş, Beşiktaş gibi oynarsa büyüktür!
Kontra futbolu, topu rakibe teslim edip savunma hattını derinde konumlandırmak ve geçiş hücumlarıyla sonuç aramak üzerine kurulu bir stratejidir. Bu tarz bir oyun planı, genellikle büyük takımların değil, underdog dediğimiz nispeten küçük takımların tercih ettiği bir modeldir. Çünkü bu tarzda rakibi üstüne çekmek ve geniş alan bulmak amaçlanır. Ancak Beşiktaş gibi bir camia, oyunun kaderini başkasının inisiyatifine bırakarak başarıya ulaşamaz.
Beşiktaş, kendi sahasında oyunun merkezini kaybedemez. Çünkü taraftarın coşkusu, takımın hücum ritmiyle doğrudan bağlantılıdır. Hücum futbolu oynandığında tribünler devreye girer, baskı yükselir, rakip hata yapar. Kontra futbolunda ise Beşiktaş’ın kendi yarı sahasında beklemesi, tribünleri oyundan koparır ve psikolojik üstünlüğü rakibe verir. Bu, Beşiktaş’ın karakterine tamamen aykırıdır.
Ayrıca taktiksel açıdan bakıldığında, Beşiktaş’ın temposunu belirlemesi için yüksek pres, topa sahip olma ve set hücumu üçlüsünü bir arada uygulaması gerekiyor.
Yüksek Pres: Rakip daha kendi sahasından çıkmadan baskıyı başlatmak, rakibi top kaybına zorlamak Beşiktaş’ın kimliğinin bir parçası olmalı.
Topa Sahip Olma: Beşiktaş, oyunu domine ettiğinde, pas temposunu ayarladığında rakibi savunmaya mahkûm eder.
Set Hücumu: Beşiktaş’ın sürekli atağı zorlaması, rakip savunmanın hataya sürüklenmesini sağlar.
Kontra futbolu ise bu prensiplerin tam tersini uygular: topu kaybetmeme önceliği, düşük blok savunma ve hızlı çıkışlar… Ancak bu tarz bir oyun, Beşiktaş’ın hem kültürüne hem de psikolojik üstünlük ihtiyacına ters. Beşiktaş, kendi sahasında oyun kurmalı, tempoyu yükseltmeli ve rakibi hataya zorlamalıdır.
Beşiktaş’ın başarıya ulaşmasının tek yolu, kendi DNA’sına sadık kalmaktan geçer: baskılı, tempolu, hücum futbolu. Çünkü Beşiktaş, Beşiktaş gibi oynarsa büyüktür!
"Siyahsa karanlığım, beyazsa öfkemdir. Adı Beşiktaş!"